Gerrie werkte tien jaar voor Heleen Beekhuizen: ‘Heleen was de beste makelaar van het land’

Gerrie was 22 toen Heleen Beekhuizen haar vroeg om als officemanager voor de startende makelaardij te komen werken. “Omdat Heleen niet wist of er genoeg werk zou zijn, had ze in mijn contract gezet dat ik huishoudelijke taken moest doen als er onvoldoende werkzaamheden waren.” Gerrie en Heleen kenden elkaar al als collega’s van Rozeboom Makelaardij, waardoor Gerrie vol vertrouwen het contract tekende: “Heleen was niet de beste makelaar van de Betuwe, maar de beste makelaar van het land.” 

Tot huishoudelijke klusjes kwam het dan ook niet: “Ik moest wel Frans af en toe helpen als er een schaap was ontsnapt.” De makelaardij startte in een keet naast de boerderij van Heleen en haar man Frans van Vessem. Ze waren hun tijd ver vooruit. Terwijl Heleen als een van de eerste vrouwelijke makelaars haar eigen kantoor begon, was Frans de rots in de branding voor ongeveer alles: het gezin met tieners Jeroen en Henriëtte, de dieren en de makelaardij.

Indrukwekkend geheugen
Aan werk geen gebrek, na drie jaar kwam Jeroen erbij. Jeroen herinnert zich Gerries ongekende arbeidsethos, waar geen andere medewerker uit de afgelopen dertig jaar aan kan tippen. En haar indrukwekkende geheugen; Gerrie kan nog steeds telefoonnummers opnoemen uit die tijd. Klanten uit de jaren negentig vertellen hoe leuk het was om bij Heleen en Gerrie op kantoor langs te gaan – wat vóór het internettijdperk dé manier was om te weten wat er te koop stond. Ook Gerries teksten maakten indruk, omdat ze ‘een feest waren om te lezen’. Andere makelaars uit de regio lieten zich erdoor inspireren.

Gerrie: “Ik schreef nooit een standaard tekst, het was een sport om daar iets bijzonders van te maken.” In de werkwijze was wel meer ongewoon. “Er is geen makelaar die opneemt als je ‘s avonds om tien uur nog belt, maar Heleen deed dat gewoon.” Samenwerkingen met sommige klanten leidden zelfs tot vriendschappen: er werd gekookt voor elkaar en Gerrie nodigde ze uit op de receptie van haar bruiloft. 

‘Ik heb Heleen altijd gezien als een moederlijke vriendin’ 

In de tien jaar dat ze er werkzaam was, ging Gerrie nooit met tegenzin naar haar werk. “Ik hoorde helemaal bij de familie.” Frans dronk elke ochtend om negen uur koffie met Gerrie, Heleen en Jeroen. “Frans zorgde tussen de middag voor soep, frikandellen of patat. Hij verwende ons altijd.” Pakjesavond, kerst, verjaardagen, bruiloften: ook buiten werktijd waren ze veel samen. Daarnaast hielp Heleen Gerrie aan haar eerste eigen huis in Kesteren. “Ik heb Heleen altijd gezien als een moederlijke vriendin en niet als mijn werkgever.”

Symbolische verbondenheid
Gerrie heeft een magazine bewaard waarin ze poseert met een ketting om haar nek. Ook de ketting heeft ze nog, die kreeg ze cadeau van Heleen. “Het was symbolisch, het stond voor onze verbondenheid.”

Er was altijd ruimte voor gezelligheid, aandacht en een grapje. “Op Dierendag had ik een keer op de bellijst gezet dat Heleen ‘meneer De Leeuw’ terug moest bellen, samen met het telefoonnummer van Ouwehands Dierenpark. ‘Belt u op 1 april maar terug’, was het antwoord dat ze kreeg.”

‘Jeroen is net zo gedreven als zijn moeder’ 

Ook met Jeroen heeft Gerrie wat afgelachen. “Hij is heel grappig.” Ze groeiden samen op in de makelaardij. “In het begin maakte hij zich zenuwachtig, maar dat was totaal niet nodig, hij deed zijn werk met flair. Jeroen is een topper die net zo gedreven is als zijn moeder, de makelaardij zit in zijn bloed. Hij kende altijd alle details, zelfs van wat er bij andere makelaars te koop stond.” Al op jonge leeftijd had hij het juiste inzicht in huizenprijzen. “Als er een bedrag bepaald moest worden, dan reed hij op zijn brommer even langs om te controleren of het echt klopte wat we ervan dachten.”

Superjong overleden
Gerrie stopte bij Familie Beekhuizen toen ze in verwachting was van haar tweede kind, Thom. Ze hielden altijd contact, totdat Heleen overleed aan uitgezaaide kanker, nu bijna vijftien jaar geleden. “Ze komt nog regelmatig terug in gedachten. Dan denk ik aan haar warme persoonlijkheid. Ze was zo’n bevlogen vrouw en altijd positief, zelfs toen ze die vervelende ziekte kreeg. Ik word dit jaar 52, ik ben nu net zo oud als Heleen toen zij overleed. Dat is superjong.”

Gerrie is er zeker van dat Heleen het geweldig zou hebben gevonden dat Jeroen en Henriëtte ook hun levenswerk hebben gemaakt van haar makelaardij. “Ze zou wel zeggen dat ze wat minder hard moeten werken. Maar het bedrijf had haar hart, het dienstverlenende, mensen helpen aan geluk. Hoe mooi is het dat je kinderen dat ook hebben.”

Meer lezen over Familie Beekhuizen?

• Een dag op pad met vastgoedadviseur Frederique: ‘Ik ben geen gladde verkoper’
• Jeroen en Henriëtte vormen een onafscheidelijk duo: ‘We hadden net zo goed een tweeling kunnen zijn’
• Uit de oude doos: een interview met Jeroen