Een dag op pad met vastgoedadviseur Frederique: ‘Ik ben geen gladde verkoper’

“Kun je als homostel prettig wonen in de Betuwe?” Frederique zit aan de keukentafel van van een woning aan de Weiweg in Varik. Haar werkdag loopt op z’n einde, het is kwart voor zes. Met haar telefoon aan haar oor brengt ze verslag uit van de drie bezichtigingen die zojuist hebben plaatsgevonden en ze haalt gelijk nog wat aanvullende informatie op voor de geïnteresseerden.

De vraag komt van Reinier uit Zuid-Holland. Hij zoekt een woning waarin hij en zijn vriend allebei thuis kunnen werken. De flinke tuin rondom deze villa komt goed van pas voor hun hond – al denkt de broedende meerkoet in de aangrenzende sloot daar waarschijnlijk anders over. Reinier is in zijn eentje naar Varik afgereisd voor de bezichtiging van deze voormalige kleuterschool uit de jaren zeventig, die vandaag de dag dienst doet als luxe woonhuis. Tot een paar dagen geleden, toen hij deze woning online te koop zag staan, had hij nog nooit van Varik gehoord.

Ja, bevestigt collega Jeroen, zelf homoseksueel, aan de andere kant van de lijn: je kunt als homostel prima wonen in de Betuwe. Reinier is niet de enige woningzoekende vandaag die de Betuwe nauwelijks kent. Van de in totaal vijf bezichtigingen die Frederique begeleidde in Leersum, Zoelmond en Varik, komt slechts één groepje – een jong stel met hun ouders – uit de Betuwe.

‘IK WIL ALTIJD EVEN NEUZEN OM OP DE HOOGTE TE ZIJN VAN ALLE ONTWIKKELINGEN’

Frederique betrad de Betuwe bijna vijftig jaar geleden zelf ook als ‘import’. Op haar vijfde verhuisde ze met haar ouders en twee zussen van Oegstgeest (bij Leiden) naar Asch. “Nu ik ouder ben en hier rond rij, begrijp ik wel dat mijn moeder destijds voor de Betuwe koos”, vertelt Frederique eerder vandaag in de auto op weg van Leersum naar Maurik. Terwijl ze op weg is naar de veerpont wijst ze verschillende ‘kindjes’ aan – woningen die zij als makelaar ooit verkocht heeft. Ze rijdt door de allerchicste straat van Leersum, waar ze het voormalige optrekje van de wereldberoemde dj Afrojack toont. Al valt er niet veel te zien met de hoge groene heggen eromheen. Frederique rijdt expres een blokje om. “Ik wil altijd even neuzen om op de hoogte te zijn van alle ontwikkelingen.”

In het noorden van Leersum, waar vorig jaar zomer een storm heel plaatselijk voor miljoenen euro’s schade aanrichtte, neemt Frederique gas terug. “In zes minuten waaiden er zestig bomen om. Hele lanen verdwenen, huizen werden onbewoonbaar.” Leersum ligt aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug. Aan de rand van het bos ligt hout opgestapeld en bij diverse woningen zijn klusbedrijven in de weer: ruim driekwart jaar later is de ravage nog steeds niet overal hersteld. Frederique vervolgt: “Het is een wonder dat er bij die storm niemand dood is gegaan.” 

‘IK WORD VAN ALLE HUIZEN BLIJ, MAAR DIT HUIS: KON HET MAAR PRATEN!’

Haar dag begon om halfnegen met een kennismaking met een verkoper in Leersum, Cynthia. Een grondig karwei: Frederique inspecteert het jarenderighuis (‘Is dit de woningscheidende wand?’), klimt overal op en in (‘Ik zie een tweede rookkanaal, waar komt het uit?) en stelt kritische vragen (‘Weet je zeker dat je achter nog mag bouwen?’). Frederique: “Een verkoper heeft de plicht om alles wat hij of zij weet over een woning door te geven aan een koper. Ik moet zorgen dat ik op de hoogte ben en let op mogelijke verborgen gebreken, zodat ik geïnteresseerden goed kan informeren. Een koper heeft ook onderzoeksplicht, maar in deze tijd kan bijna niemand een aankoopmakelaar meenemen naar een bezichtiging. Kopers gebruiken nu vaak de wettelijke drie dagen bedenktijd om een woning nader te onderzoeken. Als er dan nog iets uitkomt – en dat kan zeker met een oud huis – brengt dat veel gedoe met zich mee. Kopers kunnen opnieuw onderhandelen over hun bod of ze zien er helemaal vanaf. Dat wil ik voorkomen.”

Cynthia vertelt dat ze haar uitgebouwde jarendertigwoning bijna had verkocht via Huispedia, een online woonplatform dat gerund wordt door digitale woningadviseurs. Ze was in de veronderstelling dat ze een goed bod op haar huis had gehad, maar nadat ze de woning liet taxeren door een lokale expert bleek haar woning ruim een halve ton meer waard te zijn dan de website voorspelde. Frederique glimlacht: “Gelukkig hebben we als makelaar nog iets toe te voegen.”

Recent heeft Frederique met haar zussen ook een woning verkocht, die van haar ouders in Asch. Zo maakte ze kennis met Familie Beekhuizen – Jeroen werd haar verkoopmakelaar. “Het kost wat, maar ik ben van mening dat je dat terugverdient. In het hebben van rust, een betere deal en het ontvangen van kennis. Bij een woning kopen of verkopen komen emoties kijken. Maar het blijft een zakelijke transactie. Een professional die nuchter naar de zaken kijkt is een meerwaarde in zo’n proces. Vanuit ons vak kunnen we mensen behoeden voor fouten en verkeerde beslissingen.” 

De eerste verwachte bezichtiger van de dag, om negen uur, zegt kort van tevoren af. Dat betekent dat Cynthia nog iets langer thuis kan blijven en Frederique later op de ochtend terug zal keren naar Leersum voor een andere bezichtiging. Omdat er niet genoeg tijd is om naar kantoor te gaan, stelt Frederique voor om bij een monumentale T-boerderij die ze recent heeft verkocht in Maurik een profielfoto te gaan maken. Frederique is in maart gestart bij Familie Beekhuizen, net nadat het hele team professioneel op de foto is gezet. Van Frederique is nog een foto nodig. Bij aankomst is wel duidelijk waarom Frederique hierheen wilde: de woning uit 1854 is een plaatje. “Ik word van alle huizen blij, maar het verhaal van dit huis: kon het maar praten! Deze boerderij zit vol historische mode-elementen. Je komt er geschiedenis tegen van vorige bewoners. Het is met hele mooie materialen gebouwd. Vroeger was arbeid goedkoop, waardoor woningen veel mooier werden afgewerkt.”

Terug in Leersum waar om halftwaalf de eerste bezichtiging begint. Nadia en Bas komen uit Zeist en introduceren zichzelf als een stel met ‘wisselende wensen’. “Het wordt waarschijnlijk polderen.” Bas houdt van koken en bij binnenkomst in de centraal gelegen keuken gaat hij gelijk met Frederique de mogelijkheden af om de keuken te vergroten. Het stel werkt veel thuis en daarom worden ook die opties onder de loep genomen. Een werkkamer in de ruime gang? Een bijgebouw in de tuin? Het kan allemaal. 

Vlak voor vertrek wil Nadia weten waar Frederique haar vrolijke roze-wit gekleurde wide leg broek gekocht heeft. Bas opent de onderhandelingen met zijn lief: “Als ik het huis mag, koop ik die broek voor je.” Lachend nemen ze afscheid en dan is het haast maken zodat Frederique haar volgende afspraak haalt. Een woningzoeker verplaatste zijn bezichtigingsafspraak met collega Twan. Maar Twan heeft al een afspraak op het nieuwe tijdstip. Toevallig is er bij Frederique zojuist een ‘in verkoopname’ in de agenda weggevallen, waardoor zij voor Twan waar kan nemen. Ze rijdt voor het dossier en een snelle overdracht naar het makelaarskantoor in Zoelen, waar haar collega’s net klaar zijn met lunchen. Henriëtte, Jeroen en Twan trekken hun jasjes aan om uit te vliegen voor de middagafspraken. Frederique heeft uitgekeken naar een bakje koffie, maar daar is door de wijziging geen tijd voor. Snel vult ze haar koffiebeker voor onderweg, en met de middagdossiers onder haar arm springt ze weer in de auto om een rondleiding te geven die voor haar niet ideaal uitpakt, zal ze later vertellen. 

Max, een twintiger uit Utrecht die voor het eerst in zijn leven in Zoelmond is, had zich goed voorbereid op de bezichtiging van het sfeervolle witte herenhuisje. Hij vraagt hoe lang de verkopers er wonen, of het souterrain onder water had gestaan en of de vierkante meters ervan meegeteld waren in het totale woonoppervlak. Frederique heeft deze antwoorden niet paraat en perfectionistisch als ze is, stoort ze zich daaraan. Eerlijkheid voorop: ze legt aan Max uit dat zij deze gewijzigde afspraak kort daarvoor over had genomen. En zegt toe om het na de bezichtiging gelijk even uit te zoeken. Voor Max is dat overduidelijk geen probleem: hij bedankt Frederique voor de fijne rondleiding.

‘HET MAKELAARSVAK PAST ME UITSTEKEND’

Het is vier uur later als Frederique vanuit Varik het laatste gesprek van de dag met Jeroen beëindigt. Het is het eerste rustige momentje van de dag waarop Frederique even het toilet kan bezoeken en een glas water drinkt. Ze loopt haar aantekeningen nog eens door. “Ik ben niet meer op mijn scherpst nu, dus ik maak aantekeningen van alle mensen die ik heb gezien. Zodat ik na het weekend precies weet wie ik nog moet bellen om vragen te beantwoorden en andersom: als iemand een bod doet of mij belt, dat ik gelijk weet wie ik voor me heb.” 

De dag kwam wat traag op gang, maar uiteindelijk is het een hectische middag waarin de autoritten en bezichtigingen elkaar snel opvolgen en alle geïnteresseerden langer blijven dan gepland. Moe is Frederique niet. “Ik ben eerder voldaan. Het makelaarsvak past me uitstekend. Ik sta graag mensen bij. Ik stel een paar rake vragen, luister zo goed mogelijk en probeer dan aan te vullen wat ze nodig hebben. De één is een autonoom type en wil het graag allemaal zelf uitzoeken – net als ik. De ander heeft het juist nodig om ergens op gewezen te worden. Soms wil iemand alleen een verhaal vertellen, soms wil iemand hulp bij het proces, soms wil iemand ergens advies over. Ik ben geen gladde verkoper en push nooit – ik vind dat mensen zelf besluiten moeten nemen.”

Voordat Frederique terug naar kantoor kan om de dossiers af te geven, moet ze nog een foto van de meterkast appen naar Jeroen. Ook is het even zoeken naar de lichtschakelaar waarmee ze de buitenlampjes uit kan doen. Ze zal pas rond halfacht thuis in Driebergen zijn, maar daar zit ze niet mee. De meivakantie staat op het punt te beginnen en daarom vieren haar drie pubers feest thuis. Zij vinden het wel fijn dat hun moeder daar niet bij is. Frederique heeft nog energie. Ze zal zich bij thuiskomst terugtrekken om een kamer te behangen.